F1 Tech: Mercedes kiest met W16 voor radicale aerodynamische richting

Mercedes heeft met de W16 een gewaagde ontwerpstrategie gekozen in een poging terug te keren aan de top. De auto, ontworpen onder leiding van James Allison en met de inbreng van voormalig Ferrari-technicus Simone Resta, beschikt over een aantal extreme aerodynamische oplossingen. Dit moet de tekortkomingen van de W15, die in 2024 niet aan de verwachtingen voldeed, verhelpen.

De meest in het oog springende verandering is de verticale inlaat van de sidepod, die extreem groot is vergeleken met eerdere ontwerpen. De traditionele horizontale inlet is vrijwel volledig verdwenen, waardoor Mercedes een geheel nieuwe weg inslaat. Dapper, aangezien het huidige reglement na dit seizoen volledig overhoop gaat. Het idee van deze vormgeving is echter niet volledig nieuw, want het heeft zeer zeker overeenkomsten met de variant die Red Bull Racing afgelopen jaar gebruikte.

Deze vormgeving maakt een extreme undercut bij de sidepods mogelijk, wat de luchtstroom naar de vloer maximaliseert. Hierdoor moet de grondeffectwerking van de W16 worden verbeterd. De vorm van de sidepods volgt een constante, gebogen lijn die eindigt bij de vloer van de auto, wat de luchtstroom verder optimaliseert.

Voorvleugel: geavanceerd aerodynamisch concept

Ook de voorvleugel wijkt sterk af van voorgaande ontwerpen. Mercedes heeft het concept, dat al in 2024 in een tussenvorm getest werd, nu volledig doorontwikkeld. Dit ontwerp zal ongetwijfeld uitgebreid worden geanalyseerd tijdens de wintertest in Bahrein. Een opvallend aspect is het nieuwe ontwerp van de neus, dat niet langer aansluit op het tweede vleugelelement, maar direct doorloopt naar het hoofdprofiel van de voorvleugel. De neus is puntiger en smaller aan de bovenkant, wat suggereert dat Mercedes veel aandacht heeft besteed aan gewichtsbesparing. Dit is des te opvallender omdat het team in december een crashtest van de FIA niet doorstond.

De voorvleugel beschikt over een vrij grote luchtopening tussen het eerste en tweede vleugelelement. Dit ontwerp zorgt ervoor dat de outwash – de turbulente luchtstroom rond de voorwielen – eerder begint dan bij andere ontwerpen, wat moet bijdragen aan een efficiëntere aerodynamische balans. De laatste twee flappen van de voorvleugel hebben een opvallend gekrulde vorm, wat de luchtstroom richting de voorwielen verder optimaliseert.

Nieuwe voorwielophanging, geen switch naar pull-rod

Mercedes blijft vasthouden aan de push-rod voorwielophanging aan de voorzijde, ondanks speculaties over een mogelijke overstap naar een pull-rod, zoals sommige concurrenten hebben gedaan. De bevestigingspunten van de wishbones zijn echter aangepast. Deze bevinden zich nu hoger op het chassis en het concept lijkt geïnspireerd op het ontwerp van Red Bull, waarbij de bovenste armen met elkaar verbonden zijn.

Aan de achterkant van de auto is de technische basis grotendeels behouden. De Mercedes-krachtbron, versnellingsbak en achterwielophanging zijn grotendeels overgenomen van de W15. Het push-rod systeem blijft behouden, terwijl de behuizing van de Wishbones is aangepast om beter aan te sluiten op de vernieuwde sidepods.

Het uitlaatsysteem (bijgenaamd ‘bazooka’) behoudt zijn vorm van vorig jaar, maar bevat nu extra openingen aan de zijkanten die tot aan de onderkant van de sidepods doorlopen. Dit moet de koeling van de motor verder verbeteren.

De airbox volgt hetzelfde ontwerp als vorig jaar, met twee luchtinlaten aan de zijkanten van de driehoekige roll-hoop. Deze voorzien de achterste radiatoren en koeling van de versnellingsbak van verse lucht. De motorkap bevat in het bovenste gedeelte een prominente verticale vin, die de stabiliteit bij hoge snelheden moet verbeteren.

Achtervleugel en luchtweerstand

Mercedes heeft de achtervleugel ontworpen met aandacht voor een optimale balans tussen neerwaartse druk en topsnelheid. Het hoofdprofiel heeft een schepvorm, terwijl de DRS-flap relatief veel downforce genereert. Afhankelijk van het circuit zullen we hier nog andere opties gaan zien. De achtervleugel wordt ondersteund door twee centrale steunpilaren, die speciaal gevormd zijn om de luchtweerstand te minimaliseren.

De filosofie achter dit ontwerp laat zien dat Mercedes zich richt op het maximaliseren van topsnelheden, zonder in te boeten op stabiliteit in bochten. Dit kan een directe reactie zijn op de zwakke punten van de W15, die vorig jaar gevoelig was voor zijwind en worstelde met inconsistentie in bochten met lage snelheid.